Wszystkie moje straty. O ciąży, traumie i odzyskanym życiu

Nikt nie jest na nią gotowy. Śmierć dziecka to dla wielu kobiet prawdziwy koniec świata. Oznacza nie tylko utratę przeszłości lecz też zaplanowanej przyszłości.

· Jak pogodzić się z tą stratą? Czy to w ogóle realne?

· Jak zrozumieć ból matki?

· Kiedy pocieszenie, które staramy się nieść, jeszcze bardziej rani?

· Jak przeżyć żałobę, żeby nie rozpadł się związek?

· Gdzie szukać ukojenia?

Pytań w tej książce jest dużo – bolesnych, głębokich, przemieniających. Podobnie odpowiedzi – kojących, dających nadzieję, wspierających.

Katarzyna Kachel oddała głos kobietom, które przeważnie milczą, bo nie wie­dzą, jak mówić o tym, czego doświadczyły. Ich głęboko poruszające świa­dectwa pozwalają zrozumieć doświadczenie bólu i dramatyczne pragnienie powrotu do życia. Uzupełniają je głosy ekspertów: psychoterapeutki, położ­nej, trenera oddechu, prawniczki.

Śmierć nie oznacza końca. Jest nadzieja na nowe życie bez traumy.

Książki o śmierci nie rozweselają. Ta jednak budzi wiarę w dobroć i mądrość osób pomagających kobietom przejść poprzez żałobę po poronieniu, urodzeniu martwego dziecka lub śmierci dziecka ledwie urodzonego. Jedna z trudniej­szych lektur, jakie znam, a równocześnie boleśnie efektowna przez humanizm tylu pracownic szpitalnych.

Ewa Woydyłło, psycholożka, autorka książek

Ta lektura niezbędna jest nie tylko kobietom i mężczyznom doświadczającym straty. Powinni ją przeczytać w głównej mierze medycy: położne i lekarze.

Zabrane wspomnienia matek reprezentują tysiące kobiet, których nikt nie usłyszał, a które potrzebują przestrzeni na przeżycie żałoby i ukojenie bólu. Ta książka je daje.

Jeannette Kalyta, położna z trzydziestoletnim stażem