Do czasu

W 'Do czasu' Piotr Matywiecki rozwija swoje poszukiwania poetyckie, przejawiając bardziej awangardowe aniżeli dotychczas podejście do języka. Znajduje nową poetycką przestrzeń wyrażania życia, a w jego wierszach daje się zaobserwować świadomość sprawczości słowa. Ma się wrażenie, że autor idzie na pojedynek z tym, co wymaga nazwania, z tym, co dostrzega, lecz co wymyka się znanym kategoriom. 'Zniknął sen filmowany wyłączoną kamerą, rzucony na wyświetlacz poranka, o którym się nie śniło. Mój wierny Kamerzysto, lepiej ode mnie wiesz, iż to, co się śni nikomu, jest mną na jawie'. Na tom 'Do czasu' składa się kilkadziesiąt wierszy — przejmująca współczesna poezja na najwyższym poziomie. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.