Jonestown

'Tytuł książki poetyckiej Karola Samsela, echo utopijnego projektu Jima Jonesa, sugeruje rewizję jednego z sporych marzeń nowoczesności. Marzenia o świecie koniecznym - świecie oczyszczonym z przypadku.

W tym sensie poetycki idiom autora nie uległ zmianie. Za maskami, które podmiot nakładał w przeszłości, kryli się przecież kolaboranci i mordercy, zdrajcy i gorliwi słudzy ideologii: progresywne wcielenia biblijnego łotra.

Punkty orientacyjne tej poezji uległy jednak przemieszczeniu. Na tle wcześniejszych zbiorów, a można tu mówić o kontynuacji linii wytyczonej w Więdnicach i w Prawdziwie noc, wytwarzających razem z najnowszą częścią niepowtarzalny literacki tryptyk Samsela (Trzy pogrzeby), podkreśla tę książkę specyficzny, silniejszy niżeli kiedykolwiek autotematyzm.

Jeśli Więdnice to szukanie pośrednictwa łotra, Prawdziwie noc z kolei - droga na Karmel poprzez dolinę ciała, 'Jonestown' jest, z reguły, poezją o literaturze i sacrum, także - o sacrum literatury.

Punktem wyjścia kolejnych tekstów, a zarazem ich centralnym problemem, jest akt stwarzania wiersza, spełniany na oczach czytelnika 'poetycki performance', który poeta ma świadomość kłopotliwości tych gestów - zakorzenia pisanie w tradycji.

Wiersz, banknot wyciągnięty z 'brudnego, pokrwawionego portfela polskiego języka', wychodzi od wiersza i do wiersza powraca, usamodzielnia się w wierszu i żyje w ciągłym dialogu z wierszami.

Trwa w nieustannym namyśle nad własnym przedmiotem i kształtem. Literatura, ta duża i ta źle urodzona (a nie brak tutaj wypraw w stronę form estetycznie podejrzanych) nie służy bowiem sacrum, lecz je współstwarza.

Staje się momentem przejścia, ogniową próbą wiary.' Konrad Zych Powyższy opis pochodzi od wydawcy.