Kapuściński. trudny talent (Czytelnik)

Autorka tomu Kapuściński. Nieprzystępny talent śledzi, relacjonuje i analizuje całą, liczącą pół wieku drogę twórczą Ryszarda Kapuścińskiego (1932–2007) – począwszy od jego pierwszych tekstów drukowanych na łamach prasy, którymi były… wiersze, aż po Lapidaria i Podróże z Herodotem. Poezję porzucił Kapuściński na długie lata – ale nie na zawsze! – toteż książka koncentruje się przeważnie na opisie jego losów jako dziennikarza oraz coraz znaniejszego reportera i pisarza. Nie stroni przy tym od tematów trudnych, jak burzliwy spór o plagiat, toczony w latach 60. XX wieku.

Opracowanie Krystyny Strączek zostało szczególnie bogato i rzetelnie udokumentowane: autorka odszukała setki tekstów Kapuścińskiego publikowanych poprzez kilkadziesiąt lat w prasie i biuletynach PAP, a także porównała ich treść z reportażami drukowanymi w książkach i dotyczącymi analogicznej problematyki.

Zamieszczone w książce ogromne zestawienie prasowych i PAP-owskich publikacji Ryszarda Kapuścińskiego będzie bez dwóch zdań bezcenną pomocą dla badaczy jego życia i twórczości i medio- i literaturoznawców.

Młody dziennikarz Ryszard Kapuściński wyprasza ze swego życia muzę poezji. Ale ona wraca. Krystyna Strączek tropi ten niełatwy romans, zmagania, wybory trwające przez całe życie pisarza. Duży reporter u szczytu sławy zwierza się przyjacielowi, iż chciałby posiadać na grobie napis: Poeta.

Wydawałoby się, że o Kapuścińskim napisano już wszystko. A jednak – nie. skomplikowany talent tego dowodzi. Czytajmy! Małgorzata Szejnert

Jako reporter i pisarz Ryszard Kapuściński walczył o formę własną – nową, jednostkową, niedającą się jednoznacznie zaklasyfikować. Własną, a więc kłopotliwą, bo nienależącą bez reszty ani do reportażu, ani do prozy fabularnej, a zarazem w sposób oczywisty w nich zanurzoną. Narodziny tej progresywnej formy Krystyna Strączek odtwarza chronologicznie i systematycznie, toteż książka rozpędza się powoli, połyka najróżniejsze problemy biografii Kapuścińskiego i puchnie przy omawianiu historii. Ale dzięki precyzyjnej kwerendzie i uważnej rekonstrukcji autorka osiągnęła swój cel – opowiedziała dzieje powstania „reportażu uniwersalizującego", pod którym podpisać może się tylko jeden autor: Kapuściński. Przemysław Czapliński