Metallica. Tom 2. 1991-2015. Sukcesy, błędy, rozłam, narodziny

Za sprawą debiutanckiego albumu „Kill ‘Em All" z 1983 roku Metallikę okrzyknięto najszybszym cia mainstreamowego radia czy telewizji, powodując, że kwartet z Bay Area stał się najważniejszym zespołem dekady. Gdy w 1991 roku ukazał się piąty, niezatytułowany album – powszechnie nazywany „Czarnym Albumem" – ta bezkompromisowa i niezależna grupa stała się międzynarodową gwiazdą.choćby gdy Metallica poruszyła tektonicznymi płytami, na których opierała się muzyka modna, jej fani byli jej wierni z takim oddaniem, które zadziwiało nawet w świecie postępowego metalu. Posiadając w pamięci bezwzględne oddanie fanów, zespół wykorzystał europejską trasę z lata 1993, by wydać bardzo bezczelną deklarację. Znalazła się ona na czarnych podkoszulkach, które można było kupić 5 czerwca w punktach z pamiątkami, rozstawionymi w miejscu koncertu. Na przedzie widniały oblicza czterech muzyków zespołu, każdy z nich miał skrzyżowane ramiona, co przywodziło na myśl wizerunek flagi pirackiego okrętu. Lecz to słowa umieszone z tyłu tak naprawdę przyciągały uwagę: „Narodziny. Szkoła. Metallica. Śmierć". Ktoś mógł próbować zastąpić trzecie z tych czterech słów nazwą innego zespołu,liczba grup, które miały prawo twierdzić, że życie składa się tylko z tych czterech elementów, z których tylko jeden jest kwestią wyboru, była niezmiernie nieznaczna. Może The Clash. Pewnie Nirvana. Na pewno The Grateful Dead. Różnica polega na tym, że te zespoły już nie istnieją, ich reputacja nabrała połysku za sprawą nostalgii. Metallica zaś wydała taką deklarację nie tylko w czasie teraźniejszym, ale też w chwili, gdy nie brzmiała ona niemądrze. Robiąc to, zespół wyniósł sam siebie, nie umniejszając swojej publiczności. Zamiast zabrzmieć arogancko, Metallica wykazała się empatią. To deklaracja z typowymi dla zespołu tupetem i werwą. Dwie dekady później zespół wciąż może wygłosić podobną deklarację. A to jest historia tej niezwykłej grupy. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.